យុវវ័យខ្មែរមិននិយមការអានសៀវភៅទេ
ដែលរូបភាពនេះអាចខុសគ្នាខ្លាំងពីយុវវ័យរស់នៅតំបន់
អឺរ៉ុប។
មានមូលហេតុមួយចំនួនដែលយុវវ័យខ្មែរមិនសូវនិយមអានសៀវភៅ។
១. គ្មានពេលទំនេរគ្រប់គ្រាន់
យុវជន ផល អៀងហេងនិស្សិតខ្មែរ សិក្សាជំនាញវិស្វកម្មផលិតផល នៃមហាវិទ្យាល័យមហាសារ៉ាខាម នៅព្រះរាជាណាចក្រថៃបានឱ្យដឹងថាខ្លួនមិនសូវអានសៀវភៅទេ ព្រោះរវល់នឹងការងាររៀនសូត្រ។ អៀងហេងក៏បានបន្តថា «ខ្ញុំអានសៀវភៅណាដែលមានក្នុងមេរៀនខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ ហើយមិនសូវបានអានក្រៅមេរៀនទេ បើមានពេលទំនេរខ្ញុំគេងច្រើនជាង ព្រោះខ្ញុំចំណាយពេលច្រើនណាស់សម្រាប់ រៀនមេរៀនដែលចាំបាច់ត្រូវតែរៀន!»។
ចំណែកយុវតី សូ ពុទ្ធាវង្ស និស្សិតផ្នែកទំនាក់ទំនងអន្តរជាតិនៃសាកលវិទ្យាល័យកម្ពុជា បានប្រាប់ឱ្យដឹងដែរថា នាងមិនសូវមានពេលអានទេ ព្រោះរវល់នឹងការងាររៀនសូត្រនឹងធ្វើការ។ «ធ្វើការផងរៀនផង ដូច្នេះបើចំណាយពេលទំនេរយកទៅអានសៀវភៅ មិនអាចទ្រាំទ្ររួចទេ!»។ វង្សបានបន្ថែម។
២. ទើបតែចាប់ផ្ដើមអាន
«កាលមុនខ្ញុំមិនដែលចាប់អារម្មណ៍រឿងអានសៀវភៅបន្ថែមទេ! ទើបតែចូលមហាវិទ្យាល័យទើបចាប់ផ្ដើម តែខ្ញុំក៏អានមិនសូវបានច្រើនដែរ»។ តឹក សៀកលី យុវតីមកពីសាកលវិទ្យាល័យ ភូមិន្ទនីតិសាស្ត្រនិងវិទ្យាសាស្ត្រសេដ្ឋកិច្ចបានថ្លែង។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយនិស្សិតផ្នែករដ្ឋបាលសាធារណៈរូបនេះក៏នៅតែ គាំទ្រនិងលើកទឹកចិត្តខ្លួនឯងនិងយុវជនដទៃឱ្យបណ្ដុះគំនិតក្នុង ការអានសៀវភៅព្រោះថា អានកាន់តែច្រើន ដឹងក៏កាន់តែច្រើន ពិភពលោកក៏នៅក្នុងដៃដែរ។
ស្រដៀង គ្នានេះដែរ កញ្ញា សូ ដាលី ជានិស្សិតនៃវិទ្យាស្ថានភាសាបរទេសបានឱ្យដឹងថា សម្រាប់កញ្ញាឪពុកកញ្ញា បានទិញសៀវភៅឱ្យកញ្ញាដើម្បីបណ្ដុះការអាន មិនមែនទើបតែចាប់ផ្ដើមឡើយ។ ដាលីក៏បានបន្តទៀតថា សៀវភៅនៅស្រុកខ្មែរមិនទាន់មានច្រើនទេបណ្ណាល័យ មានតិច ដូច្នេះអ្នកដែលនៅឆ្ងាយពីបណ្ណាល័យគេមានការពិបាក ម្យ៉ាងទៀត សិស្សភាគច្រើនមិនសូវត្រូវបានជំរុញឱ្យអានទេ តែពួកគេពឹងផ្អែកលើគ្រូច្រើនជាងប្រឹងអានប្រឹងស្រាវជ្រាវដោយ ខ្លួនឯង។
៣. បរិបទខ្មែរនិងអឺរ៉ុប
«ពេលខ្លះខ្ញុំឃើញពួកអឺរ៉ុបអានសៀវភៅគ្រប់ទីកន្លែង មិនថាដើរលេងឬជិះឡានក្រុងទេ ខ្ញុំក៏ចង់បណ្ដុះទម្លាប់បែបនេះដែរ តែពេលដែលធ្វើទៅមានអារម្មណ៍ថា ក្រសែភ្នែកដែលគេមើលមកគិតថាខ្ញុំជោរទៅវិញ!» នេះជាការលើកឡើងរបស់ យុវជន ឡេង ភក្ដី ជានិស្សិតនៃសាកលវិទ្យាល័យ អាស៊ីអឺរ៉ុប។ ភក្ដីបានសម្ដែងការខកចិត្តថា ការមិនទាន់ជ្រាប់ច្បាស់ពីសារៈសំខាន់ក្នុងការអានសៀវភៅរបស់មនុស្ស ភាគច្រើន បានធ្វើឱ្យយុវជនរូបនេះ រារែកក្នុងការបណ្ដុះការអានឱ្យបានច្រើន បែរជាត្រូវគេចំអកចំពោះការអានសៀវភៅគ្រប់ទីកន្លែងទៅវិញ។
យុវជន សុខ ដាវីឌ ជាអតីតសិស្សវិទ្យាល័យ បូរី១០០ខ្នងប៉ុន្តែ បច្ចុប្បន្នកំពុងសិក្សានៅសហរដ្ឋអាមេរិកបានឱ្យដឹងថា នៅទឹកដីអាមេរិកយុវវ័យចូលចិត្តការអានព្រោះ វាអាចជាកាតព្វកិច្ចមួយដែលគ្រូនៅទីនោះប្រគល់សៀវភៅឱ្យសិស្ស ម្នាក់មួយក្បាល ដើម្បីយកទៅអាននៅផ្ទះ ខុសកាលពីនៅខ្មែរដាវីឌមិនសូវចូលចិត្តការអានប៉ុន្មានទេ បើអានគឺអាននៅតែក្នុងថ្នាក់ប៉ុណ្ណោះ ចំណែករឿងអាននៅផ្ទះដោយខ្លួនឯងគឺកម្រណាស់។ សិស្សនៃមហាវិទ្យាល័យ Middlesex Community(MCC) រូបនេះក៏បានបន្ថែមទៀតថា ឪពុកម្ដាយក៏ជាផ្នែកមួយដែរ នៅទីនោះម្ដាយឪពុកបង្រៀនឱ្យកូនៗចេះអានតាំងពីនៅតូចៗ ចំណែកនៅខ្មែរវិញ ពេលកូនធំទើបពួកគេចាប់ផ្ដើមស្វែងរកសៀវភៅអានដោយខ្លួនឯង នេះគឺជាចំណុចមួយដែលយុវវ័យខ្មែរមិនសូវនិយមការអាន។
ប៉ៃ បូរមី សិស្សនៃវិទ្យាស្ថានភាសាបរទេសបានឱ្យដឹងថា រូបនាងផ្ទាល់ អានសៀវភៅរើសណាស់មិនមែនចេះតែអានទេ។ បូរមីក៏បានប្រាប់ទៀតថា សៀវភៅដែលចាំបាច់ត្រូវតែអានគឺបានអានហើយ ប៉ុន្តែសៀវភៅសម្រាប់អានកំដរអារម្មណ៍ពេលទំនេរពីការសិក្សាគឺ មិនងាយអានទេ ទាល់តែចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងមែនទែនទើបអាន។
យុវជន សម្បត្តិ សុផាត ជាសិស្សថ្នាក់ទី១២ នៃវិទ្យាល័យ បូរី១០០ខ្នង បានប្រាប់ថា ទោះរវល់ឬទំនេរក៏មិនដែលអានដែរ។ សុផាតប្រាប់ថា សុខចិត្តលេងអ៊ីនធើណេតវិញ បើជួបអ្វីដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ក៏អាន តែបើមិនជួបក៏មិនបានអានដែរ។ បន្ថែមពីលើនេះ សិស្សត្រៀមប្រឡងបាក់ឌុបរូបនេះក៏បាននិយាយថា «គេនិយមអានតាមទូរសព្ទអស់ហើយ មិនដឹងថាគេអានឬក៏លេងហ្គេមទេ!»។
នេះគឺជាការលើកឡើងរបស់ យុវវ័យ ៨ រូបប៉ុណ្ណោះ ដូច្នេះបើមានហេតុផលផ្សេងប្រិយមិត្តអាចបន្ថែមក្នុងប្រអប់បញ្ចេញ មតិបាន..!
sabay.com.kh
យុវជន ផល អៀងហេងនិស្សិតខ្មែរ សិក្សាជំនាញវិស្វកម្មផលិតផល នៃមហាវិទ្យាល័យមហាសារ៉ាខាម នៅព្រះរាជាណាចក្រថៃបានឱ្យដឹងថាខ្លួនមិនសូវអានសៀវភៅទេ ព្រោះរវល់នឹងការងាររៀនសូត្រ។ អៀងហេងក៏បានបន្តថា «ខ្ញុំអានសៀវភៅណាដែលមានក្នុងមេរៀនខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ ហើយមិនសូវបានអានក្រៅមេរៀនទេ បើមានពេលទំនេរខ្ញុំគេងច្រើនជាង ព្រោះខ្ញុំចំណាយពេលច្រើនណាស់សម្រាប់ រៀនមេរៀនដែលចាំបាច់ត្រូវតែរៀន!»។
ចំណែកយុវតី សូ ពុទ្ធាវង្ស និស្សិតផ្នែកទំនាក់ទំនងអន្តរជាតិនៃសាកលវិទ្យាល័យកម្ពុជា បានប្រាប់ឱ្យដឹងដែរថា នាងមិនសូវមានពេលអានទេ ព្រោះរវល់នឹងការងាររៀនសូត្រនឹងធ្វើការ។ «ធ្វើការផងរៀនផង ដូច្នេះបើចំណាយពេលទំនេរយកទៅអានសៀវភៅ មិនអាចទ្រាំទ្ររួចទេ!»។ វង្សបានបន្ថែម។
២. ទើបតែចាប់ផ្ដើមអាន
«កាលមុនខ្ញុំមិនដែលចាប់អារម្មណ៍រឿងអានសៀវភៅបន្ថែមទេ! ទើបតែចូលមហាវិទ្យាល័យទើបចាប់ផ្ដើម តែខ្ញុំក៏អានមិនសូវបានច្រើនដែរ»។ តឹក សៀកលី យុវតីមកពីសាកលវិទ្យាល័យ ភូមិន្ទនីតិសាស្ត្រនិងវិទ្យាសាស្ត្រសេដ្ឋកិច្ចបានថ្លែង។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយនិស្សិតផ្នែករដ្ឋបាលសាធារណៈរូបនេះក៏នៅតែ គាំទ្រនិងលើកទឹកចិត្តខ្លួនឯងនិងយុវជនដទៃឱ្យបណ្ដុះគំនិតក្នុង ការអានសៀវភៅព្រោះថា អានកាន់តែច្រើន ដឹងក៏កាន់តែច្រើន ពិភពលោកក៏នៅក្នុងដៃដែរ។
ស្រដៀង គ្នានេះដែរ កញ្ញា សូ ដាលី ជានិស្សិតនៃវិទ្យាស្ថានភាសាបរទេសបានឱ្យដឹងថា សម្រាប់កញ្ញាឪពុកកញ្ញា បានទិញសៀវភៅឱ្យកញ្ញាដើម្បីបណ្ដុះការអាន មិនមែនទើបតែចាប់ផ្ដើមឡើយ។ ដាលីក៏បានបន្តទៀតថា សៀវភៅនៅស្រុកខ្មែរមិនទាន់មានច្រើនទេបណ្ណាល័យ មានតិច ដូច្នេះអ្នកដែលនៅឆ្ងាយពីបណ្ណាល័យគេមានការពិបាក ម្យ៉ាងទៀត សិស្សភាគច្រើនមិនសូវត្រូវបានជំរុញឱ្យអានទេ តែពួកគេពឹងផ្អែកលើគ្រូច្រើនជាងប្រឹងអានប្រឹងស្រាវជ្រាវដោយ ខ្លួនឯង។
៣. បរិបទខ្មែរនិងអឺរ៉ុប
«ពេលខ្លះខ្ញុំឃើញពួកអឺរ៉ុបអានសៀវភៅគ្រប់ទីកន្លែង មិនថាដើរលេងឬជិះឡានក្រុងទេ ខ្ញុំក៏ចង់បណ្ដុះទម្លាប់បែបនេះដែរ តែពេលដែលធ្វើទៅមានអារម្មណ៍ថា ក្រសែភ្នែកដែលគេមើលមកគិតថាខ្ញុំជោរទៅវិញ!» នេះជាការលើកឡើងរបស់ យុវជន ឡេង ភក្ដី ជានិស្សិតនៃសាកលវិទ្យាល័យ អាស៊ីអឺរ៉ុប។ ភក្ដីបានសម្ដែងការខកចិត្តថា ការមិនទាន់ជ្រាប់ច្បាស់ពីសារៈសំខាន់ក្នុងការអានសៀវភៅរបស់មនុស្ស ភាគច្រើន បានធ្វើឱ្យយុវជនរូបនេះ រារែកក្នុងការបណ្ដុះការអានឱ្យបានច្រើន បែរជាត្រូវគេចំអកចំពោះការអានសៀវភៅគ្រប់ទីកន្លែងទៅវិញ។
យុវជន សុខ ដាវីឌ ជាអតីតសិស្សវិទ្យាល័យ បូរី១០០ខ្នងប៉ុន្តែ បច្ចុប្បន្នកំពុងសិក្សានៅសហរដ្ឋអាមេរិកបានឱ្យដឹងថា នៅទឹកដីអាមេរិកយុវវ័យចូលចិត្តការអានព្រោះ វាអាចជាកាតព្វកិច្ចមួយដែលគ្រូនៅទីនោះប្រគល់សៀវភៅឱ្យសិស្ស ម្នាក់មួយក្បាល ដើម្បីយកទៅអាននៅផ្ទះ ខុសកាលពីនៅខ្មែរដាវីឌមិនសូវចូលចិត្តការអានប៉ុន្មានទេ បើអានគឺអាននៅតែក្នុងថ្នាក់ប៉ុណ្ណោះ ចំណែករឿងអាននៅផ្ទះដោយខ្លួនឯងគឺកម្រណាស់។ សិស្សនៃមហាវិទ្យាល័យ Middlesex Community(MCC) រូបនេះក៏បានបន្ថែមទៀតថា ឪពុកម្ដាយក៏ជាផ្នែកមួយដែរ នៅទីនោះម្ដាយឪពុកបង្រៀនឱ្យកូនៗចេះអានតាំងពីនៅតូចៗ ចំណែកនៅខ្មែរវិញ ពេលកូនធំទើបពួកគេចាប់ផ្ដើមស្វែងរកសៀវភៅអានដោយខ្លួនឯង នេះគឺជាចំណុចមួយដែលយុវវ័យខ្មែរមិនសូវនិយមការអាន។
៤. មិនមែនចេះតែអាន និងមានSmart Phone
ប៉ៃ បូរមី សិស្សនៃវិទ្យាស្ថានភាសាបរទេសបានឱ្យដឹងថា រូបនាងផ្ទាល់ អានសៀវភៅរើសណាស់មិនមែនចេះតែអានទេ។ បូរមីក៏បានប្រាប់ទៀតថា សៀវភៅដែលចាំបាច់ត្រូវតែអានគឺបានអានហើយ ប៉ុន្តែសៀវភៅសម្រាប់អានកំដរអារម្មណ៍ពេលទំនេរពីការសិក្សាគឺ មិនងាយអានទេ ទាល់តែចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងមែនទែនទើបអាន។
យុវជន សម្បត្តិ សុផាត ជាសិស្សថ្នាក់ទី១២ នៃវិទ្យាល័យ បូរី១០០ខ្នង បានប្រាប់ថា ទោះរវល់ឬទំនេរក៏មិនដែលអានដែរ។ សុផាតប្រាប់ថា សុខចិត្តលេងអ៊ីនធើណេតវិញ បើជួបអ្វីដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ក៏អាន តែបើមិនជួបក៏មិនបានអានដែរ។ បន្ថែមពីលើនេះ សិស្សត្រៀមប្រឡងបាក់ឌុបរូបនេះក៏បាននិយាយថា «គេនិយមអានតាមទូរសព្ទអស់ហើយ មិនដឹងថាគេអានឬក៏លេងហ្គេមទេ!»។
នេះគឺជាការលើកឡើងរបស់ យុវវ័យ ៨ រូបប៉ុណ្ណោះ ដូច្នេះបើមានហេតុផលផ្សេងប្រិយមិត្តអាចបន្ថែមក្នុងប្រអប់បញ្ចេញ មតិបាន..!
sabay.com.kh